జగదీష్
హైటు తక్కువ. వెడల్పు ఎక్కువ. వెనుక నుంచి చూస్తే రెక్కలు వాల్చి నడుస్తున్న పెంగ్విన్‌లా అనిపిస్తుంది. మొహం మాత్రం గంభీరం. లావాటి మెడ దానిపై అక్కడక్కడ నల్లటి మచ్చలు. ఆయన కళ్లు విశ్రాంతి కావాలంటున్నాయి. కానీ ఆయన శరీరం ఆయన కళ్లమాటను ఎక్కడ వింటుంది? ర్యాలీలో పాల్గొన్నాడు. ఒకరన్నారు ఆరు కిలోమీటర్లు అని. కాదు తొమ్మిది కిలోమీటర్లు అని. కామ్రేడ్‌ మీరు కారెక్కండి అన్నారు కొందరు. రెండు చేతులతో పొడవాటి జెండాను పట్టుకున్నాడు. ముఖం కనపడే విధంగా తలపైకి కర్రను ఎత్తిపట్టుకుని నడవడం ప్రారంభించాడు. ఒక కిలోమీటరు... కామ్రేడ్‌ కారెక్కండి అన్నారు. ఆయనకు వినిపించలేదు. లేదా వినాలనుకోలేదు. రెండో కిలోమీటరు.. కారును ముందుకు తెచ్చిపెట్టారు. కళ్లు ఎర్రగా ఉన్నాయి. పేదలరాజ్యాన్ని కూలదోస్తున్న శక్తులపై కోపం అయి ఉంటుంది. ఎందుకైనా మంచిదని కారు పక్కకు వెళ్లిపోయింది. అంతే సీరియస్‌గా తొమ్మిది కిలోమీటర్లు కంప్లీట్‌ చేసిన ఆ పెద్దాయన వేదను ఎక్కి మేఘంలా ఘర్జించాడు. జన సంద్రం చప్పట్లు, నినాదాలతో సముద్రుడి ఘోషను వినిపించింది. దీనిని తట్టుకోలేక సింగూరు నుంచి తాటాకు (మమత) వణికిపోతూ చప్పుడు చేసింది. బిమన్‌ దాదానా. మజాకా!
No comments:
Post a Comment